Dutch Gaap en IFRS zijn twee sets van boekhoudregels die worden gebruikt om de financiële resultaten van bedrijven te rapporteren. Dutch Gaap is de Nederlandse variant van de International Financial Reporting Standards (IFRS).
Er zijn een aantal belangrijke verschillen tussen Dutch Gaap en IFRS. Hier zijn vijf van de belangrijkste:
1. Waarderingsprincipes
Dutch Gaap en IFRS gebruiken verschillende waarderingsprincipes voor bepaalde activa en passiva. Zo wordt bijvoorbeeld de waarde van voorraad in Dutch Gaap traditioneel bepaald op basis van historische kosten, terwijl IFRS de mark-to-market-methode toestaat.
De mark-to-market-methode is een methode waarbij de waarde van een actief of passief wordt bepaald op basis van de huidige marktwaarde. Deze methode kan leiden tot een meer accurate weergave van de financiële positie van een bedrijf, maar kan ook leiden tot grotere schommelingen in de resultaten.
2. Revenue recognition
De regels voor het toerekenen van inkomsten zijn ook verschillend in Dutch Gaap en IFRS. Dutch Gaap hanteert een meer conservatieve benadering, terwijl IFRS een meer pragmatische benadering hanteert.
In Dutch Gaap worden inkomsten doorgaans pas verantwoord wanneer ze zijn verdiend. Dit betekent dat inkomsten pas worden verantwoord wanneer de klant de goederen of diensten heeft ontvangen en er een aanvaardbare betalingsverplichting is ontstaan.
In IFRS kunnen inkomsten soms ook worden verantwoord wanneer ze nog niet zijn verdiend. Dit kan bijvoorbeeld het geval zijn wanneer een bedrijf een vooruitbetaling heeft ontvangen voor goederen of diensten die nog niet zijn geleverd.
3. Lease accounting
De regels voor het verwerken van leasecontracten zijn ook verschillend in Dutch Gaap en IFRS. Dutch Gaap hanteert een onderscheid tussen operating leases en finance leases, terwijl IFRS alle leasecontracten als finance leases verwerkt.
In Dutch Gaap worden operating leases verwerkt als kosten op basis van de looptijd van het contract. Finance leases worden verwerkt als activa en passiva, waarbij de leaseverplichting wordt gewaardeerd op basis van de restwaarde van het leaseobject.
IFRS verplicht bedrijven om alle leasecontracten als finance leases te verwerken. Dit betekent dat de leaseverplichting wordt gewaardeerd op basis van de huidige marktwaarde van het leaseobject. Ook langlopende huurverplichtingen worden onder IFRS 16 geboekt als leaseverplichting.
4. Impairment
De regels voor het waarderen van activa die in waarde zijn gedaald zijn ook verschillend in Dutch Gaap en IFRS. Dutch Gaap hanteert een meer conservatieve benadering, terwijl IFRS een meer pragmatische benadering hanteert.
In Dutch Gaap worden activa die in waarde zijn gedaald, slechts dan gewaardeerd op lagere waarde wanneer er sprake is van een onomkeerbare waardedaling. IFRS stelt bedrijven verplicht om activa te waarderen op lagere waarde wanneer er sprake is van een mogelijke waardedaling.
5. Presentatie
De presentatie van de financiële overzichten is ook verschillend in Dutch Gaap en IFRS. Zo worden bijvoorbeeld de balans en de winst- en verliesrekening in Dutch Gaap in een andere volgorde gepresenteerd dan in IFRS.De verschillen tussen Dutch Gaap en IFRS kunnen leiden tot verschillen in de financiële resultaten van bedrijven die onder beide normen rapporteren. Dit kan het vergelijken van de financiële resultaten van bedrijven die onder verschillende normen rapporteren bemoeilijken. In Nederland is het voor beursfondsen verplicht om volgens IFRS te rapporteren. Voor andere bedrijven is het mogelijk om te kiezen tussen Dutch Gaap en IFRS.
De verschillen tussen Dutch Gaap en IFRS kunnen leiden tot verschillen in de financiële resultaten van bedrijven die onder beide normen rapporteren. Dit kan het vergelijken van de financiële resultaten van bedrijven die onder verschillende normen rapporteren bemoeilijken.Het is daarom belangrijk om de verschillen tussen Dutch Gaap en IFRS te kennen wanneer u financiële overzichten van bedrijven interpreteert.